Shado: Song of the Dragon

We wpisie poswieconym "The Longbow Hunters" nie krylem zachwytu nad Shado, zdecydowanie najciekawsza postacia tamtej opowiesci. Postanowilem zdobyc kazdy album komiksowy, w ktorym wystapila. W pierwszej kolejnosci pada na jedyny jak dotad zbior dedykowany luczniczce. "Song of the Dragon" to artystyczna konfrontacja piora Mike'a Grella z talentem plastycznym Michael'a Davisa Lawrence. Ten drugi odpowiada zarowno za szkice, jak i kolory, nakladane glownie za pomoca farb. Styl Lawrence'a nielatwo zdefiniowac, gdyz w opowiadaniu rysunkiem laczy rozne techniki, stosujac czesto oryginalne sztuczki, wlacznie z w pelni swiadomym adaptowaniem obramowan kadrow do architektury przedstawianych lokacji. Trudno rowniez wyobrazic sobie odpowiedniejsza osobe do rysowania samej Shado - tutaj bardziej zmyslowej niz ta w wydaniu Grella.


Fabularnie komiksy slusznie moga kojarzyc sie z "The Longbow Hunters", do ktorego zreszta nie brakuje odniesien. Podobienstwo wynika chocby z obecnosci watku weteranow wojennych, z tym, ze w tetralogii Shado mamy okazje spojrzec na problem z odmiennej perspektywy. Troche szkoda, ze fabula po macoszemu traktuje luczniczke, skupiajac sie [zgodnie z zalozeniami] na sprawach o wiele wiekszej wymowie. Zawiodlo mnie rowniez odarcie tej postaci z tajemniczosci i intymnosci, ktore wraz z uroda powinny byc jej nieodlaczonym atrybutem. Co na pocieszenie? Obecnosc Yakuzy i ciekawie opowiedziana historia tejze, akcja pelna doslownej przemocy i bajecznie kolorowe kadry kipiace zyciem. Calosc przeplatana rozmyslaniami o honorze. Ciekawa opowiesc, ktora jednak stracilaby sporo ze swego uroku gdyby nie praca Lawrence'a. Nie obrazilbym sie, gdyby ktos wytapetowal mi pokoj reprodukcjami najlepszych kadrow z "Song of the Dragon". Czyli prawie wszystkich.