Sprawy biezace cz. 2

Ostatecznie uporalem sie z Hotel Dusk. Koncowka byla troche denerwujaca. W pewnym momencie sama gra odmowila mi posluszenstwa - doszlo do sytuacji, w ktorej nie dalo sie uzyc przedmiotu, pomimo ze wykonanie tej czynnosci bylo konieczne, by moc grac dalej. Pomogl dopiero restart i rozpoczecie rozdzialu od nowa. Poczatkowo myslalem, ze nie zachowalem przewidzianej przez tworcow kolejnosci wykonywania zadan, ale zdaje sie, ze cala ta bonusowa sytuacja to zwykly bug. Takie rzeczy nie powinny przytrafiac sie na maksa liniowej i zaskryptowanej grze, CING.


Szkoda, ze obecnie nie pracujecie nad kontynuacja. Co prawda ponarzekalem sobie troche [patrz: pietro nizej], ale, koniec koncow, gra bardzo mi sie podobala. Brawa za to, ze w finale udalo sie uniknac zjawisk paranornalnych i jednoznacznego happy endu.

Co dalej? Wroce na pewno do zaniedbanego ostatnio Puzzle Quest'a, w ktorego co prawda pogrywam niemal codziennie, ale sa to sesje nie dluzsze niz 15-20 minut. Puzzle Quest zasluguje na to, by poswiecic mu wiecej uwagi. Gra udalo mi sie zarazic kumpli z pracy. W domu graja, a w pracy gadaja o graniu. Jest okay.


Kupilem pare gier. Z wazniejszych: Brothers in Arms: Earned in Blood, Dead or Alive Ultimate na Xbox'a oraz Sega Rally Revo na X360. Zawiodlem sie troche ta pierwsza. Nie jestem wielkim fanem strzelanin spod znaku II Wojny Swiatowej, ale BiA jedynka byla gra porzadna. Gearbox rzadko knoci swja robote. Czesc druga jak najbardziej trzyma sie kupy, ale zasysa za sprawa potwornie niskiego framerate'u - skaczacego w dodatku. Za duzo otwartego terenu. Z drugiej strony zas, nie takie tytuly Xbox ciagnal.


DoA Ultimate to, zgodnie z oczekiwaniami, seria orgazmow i uniesien. Niesamowita kompilacja. Reedycja czesci pierwszej jest po prostu ok. Natomiast ciezko opisac, co dzieje sie z czlowiekiem po uruchomieniu kompaktu z DoA 2 Ultimate. DoA 2 mam w wersji Dreamcast i w moim przekonaniu jest to tytul pozbawiony wad, bijatyka idealna, podobnie jak Soul Calibur na te sama platforme. Niekonczace sie poklady miodu. Remake na Xbox'a, w co ciezko uwierzyc, to zupelnie nowa jakosc. Intro powala rozmachem i wykonaniem. Znalazl sie w nim nawet "Dream On" Aerosmith. Pasuje jak ulal. Juz od dawna zadne intro nie zrobilo na mnie takiego wrazenia. Gameplay i oprawa zas, to po prostu orgia, ktorej nie da sie opisac. Takich bijatyk juz sie nie robi. Ostatnio mialem krotka przygode z Soul Calibur: Broken Destiny na PSP, ktory nawet w porownaniu z pierwszym DoA z kompilacji Ultimate jest po prostu zalosny. Jesli w koncu nie zaczna pojawiac sie porzadne mordobicia, zaczne mowic, ze Battle Arena Toshinden jest boski.

Sega Rally Revo nie rozfoliowalem. Dla tej gry chce wciac pare dni wolnego. Licze, ze bede bawic sie jak przy Sega Rally na Saturna, najlepszej dotychczas rajdowce, w jaka kiedykolwiek gralem.


Gdy siedzialem nad niniejszym wpisem, w tle szumial Mew. Zespol poznalem nie tak calkiem dawno dzieki znajomemu. Ciekawostka - po uslyszeniu doslownie jednego utworu, zdecydowalem sie na zakup 3 albumow. W ciemno. Na razie razem z moja Yamaha meczymy "Frengers". Kompakt nie opuszcza czytnika od prawie dwoch tygodni. Jest rewelacyjny. Im dluzej slucham, tym bardziej mi sie podoba. Mam nadzieje, ze pozostale beda na podobnym poziomie.