Miniprzeglad komiksow

Przez ostatni tydzien doczytywalem ostatki zbiorow komiksowych z uwzglednieniem tych wydawnictw, do ktorych z roznych powodow brakuje mi kontynuacji. Krotka liste tychze komiksow, zakupionych niegdys po okazyjnej cenie wraz z 12 tomowym zestawem serii XIII, doskonale zastepuje fotografia ponizej. Z uwagi na wysoki poziom ogolny i atrakcyjne wydania, okazaly sie bardzo milym dodatkiem oraz... katalizatorem - uporawszy sie z pierwszymi tomami kilku serii wiem juz na pewno, ciag dalszy ktorych historii chce poznac, a ktorych moge sobie spokojnie darowac.


Blacksad, ktory pierwotnie uwazalem za stokrotke posrod makow, czytalem na samym koncu i bylo to nie-sa-mo-wi-te doznanie. Historia opowiada o kocie [odmiana antropomorficzna], ktory prowadzi prywatne sledztwo, majace na celu odnalezienie zabojcy eks-ukochanej. Blacksad to wciagajacy noir kryminal z bardzo osobliwa kreska - na pewno jedna z ciekawszychm z jakimi sie przez cale zycie zetknalem. Tom 1 skonczony i chce wiecej. Calosc wydana w w Polsce to trzy albumy i na szczescie w oryginalne nie ma tego wiecej. Naklad brakujacych mi tomow jest calkowicie wyczerpany i ronie gorzkie lzy, gdy pomysle sobie, ile trzeba bedzie zaplacic za egzemplarze z drugiej reki. Nauczka na przyszlosc - kupowac od razu, gdy tylko ruszy sprzedaz.


Rownie piorunujace wrazenie zrobil na mnie Aldebaran, w calosci stworzony przez brazylijskiego artyste, znanego pod pseudonimem LEO. Z polskim wydaniem wiaze sie smutna historia - pierwotnie do sprzedazy trafily tylko dwa tomy z pieciu. Dwa tomy w twardej oprawie, z lakierowana okladka, porzadnym papierem. Slowem eleganckie. Niestety na tym koniec. Seria w takiej postaci nie byla w kraju kontynuowana. Szkoda, bo nie ma nic lepszego niz interesujaca historia z odpowiednio dobrana oprawa. Cale szczescie, Aldebaran wznowiono w postaci wydania zbiorczego, ktore zamowilem niemalze natychmiast po przeczytaniu pierwszych dwoch albumow. Czekam na paczke.


Co moge powiedziec o komiksie. Dawno juz nie mialem stycznosci z tak przystepnym s-f. Aldebaran po czesci przypomina serial telewizyjny Earth 2 [scenariusz], a po czesci gry: Chrono Cross, Final Fantasy X, Panzer Dragoon [rysunki, pieknie kolorowane przez samego LEO]. Cala intryga ma miejsce na swiezo skolonizowanej planecie, oddalonej od Ziemi o lata swietlne. Pewnego dnia w okolicy jednej z wysp wystepuja z pozoru niegrozne anomalie. Jak to zazwyczaj z pozorami bywa, okazuje sie, ze Aldebaran [tytulowa planeta], a raczej jej ludzka zbiorowosc, ma problem. Watek skutkow kolonizacji wszechswiata nalezy do moich ulubionych w fantastyce, nic wiec dziwnego, ze zostalem przez Aldebaran oczarowany. Lektura nie tyle godna polecenia, co obowiazkowa.

Kolejne dwa komiksy to dwie tragedie. Wydawnicza i konepcyjna, przy czym ta druga tyczy sie serii Alvin Norge, Chrisa Lamquet'a. Alvin Norge to klimaty cyberpunkowe. Historia, momentami zabawna, sprawia wrazenie mocno irracjonalnej i niespojnej. Po prostu za duzo slabej bajki w opowiesci o cyberprzestepstwach i hakerach. Takie rzeczy mogly byc dobre kilkanascie lat temu. Pomimo krytycznych uwag, bylbym sklonny przeczytac calosc pod warunkiem, ze kolejne tomy dostalbym za darmo. Na szescie albo nieszescie tak sie nie stanie. Siedmiorog wydal tylko 2 tomy i raczej nie ma najmniejszych szans na kontynuacje. Aha, co mnie szczegolnie draznilo podczas czytania Norge'a, to styl rysownika. Lekko niechlujny i bez charakteru. Kolorowanie, przy ktorym z pewnoscia naduzywano komputera, rowniez nie w moim guscie. Z ciekawosci poszperalem w sieci i na oficjalnym blogu -> http://www.alvinnorge.blogspot.com/ <- podejrzalem inne prace Lamquet'a. Ku mojemu zaskoczeniu, okazaly sie znacznie lepsze od tych z Alvin Norge. Tym niemniej, serie uwazam za zakonczona. Szkoda czasu i pieniedzy.


Niklos Koda, kolejny komiks europejski i kolejny dowod na to, ze Siedmiorog niezbyt dobrze radzi[l] sobie z cyklem wydawniczym. W Polsce pojawily sie dwa tomy Niklosa, a jest to zaledwie jedna piata calosci. Szkoda. Komiks nie porwal mnie specjalnie, ale nie moge powiedziec, ze okazal sie zly. Historia jest troche dziwaczna, ale przez to rowniez interesujaca. Detektyw - uwodziciel podaza tropem kultu Voo Doo. Po drodze umieraja ludzie, a powietrze gestnieje. Atmosfera bardzo kojarzy mi sie z pierwsza czescia Broken Sword. Komiks i gre laczy rowniez miejsce akcji - Paryz. Aha, na Niklosa Kode warto zwrocic uwage chocby z uwagi na piekne rysunki, ktore moze nie zwalaja z nog podczas pierwszego kontaktu, ale maja swoj niezaprzeczlny urok. Gdyby seria kontynuowano w Polsce, z checia zakupilbym calosc. Niestety w obecnej sytuacji z wiadomych przyczyn zastanawiam sie, czy w ogole warto inwestowac w tom drugi.